بگذار ادامه یابم . . .
از نبض ِقرون ،
صدای مبهمی می آید !!؟
بگذار در خور ِ روز کنم
بهار را
با جوشش فردا
بزدایم غبار را
رطوبت ِ چندش انگیزی
میان ِ دستان ِ باد پنهانست
هوای باران ، گریانست ...
سکوتْ ،
" دیروز " را از من دزدیده ست ...
همخوابه می شوم با ابهام ...!!
: صدای فواره ی حوض ِ آبی
تنفس ِ قرمز ِ ماهی ،
سخاوت شمعدانی
نشستن لب ِ تخت ،
نوشیدن استکان ِچایی ،
نوازش مـــــادر بزرگ
نگــــاه های زنـــدانـی
آرامشِ پــــدر بزرگ
صفای باغچه مهربانی . . .
****
پُر می شوم از آنهمه وجود ،
آنهمه عشق عشق . . .
مــــگیر صدای زمان را
من از "دیروز " تازه مانده ام ...
ح - ب
تــــــــوهـــم
17/11/1387
